Welpen en kabouters- Zaterdag

Lieve Papa’s, mama’s, opa’s, oma’s en iedereen die we vergeten zijn!

Vandaag was het eindelijk zo ver! We gingen op zomerkamp! Nadat alle ouders (huilend) uit de bus waren gezet, omdat ze hun lieve zoontjes en dochtertjes niet mee wilden laten gaan, konden we dan eindelijk op weg naar Veenendaal!

Na een kleine omweg in Veenendaal (de hoofdweg was afgesloten, en bussen passen blijkbaar niet op woonerven), kwamen we eindelijk aan op het clubhuis. Daar aangekomen moesten we helaas nog even heel hard werken, aangezien de vrachtwagen ook nog leeggemaakt moest worden, en de papa’s niet meegegaan waren.

Maar gelukkig (?) ging het na een klein uurtje regenen, en konden we een verplichte pauze inlassen van een half uur. Na het half uurtje rust, konden we eindelijk de laatste spulletje uit de vrachtwagen laden, en de slaapzalen ingedeeld worden. Na wat pas en meet werk (ik wil naast die, maar ik ook….. ja maar ik ook…., en ga zo maar door), lag iedereen naast wie hij/zij wilde liggen, en zelfs de leiding mocht bij elkaar liggen!

Het was op dit moment al weer 6 uur, en was het alweer tijd om te gaan eten. We aten vandaag soep (tomaten en erwtensoep), met aardappelsalade en broodje knakworst.

Gelijk na het eten gingen we openenen met alle speltakken. De kampregels werden voorgelezen door Marco Zwaanswijk, en Celine (van de Sherows) mocht de vlag heisen.

Na het corvee’en werden alle welpen en kabouters bij elkaar geroepen. Er was namelijk iemand voor hun geland op het clubterrein. Het was de piloot van Jules! Hij had gelukkig de weg naar Veenendaal kunnen vinden (hoe, dat snappen we nog steeds niet, want hij snapte niet eens hoe hij zn eigen vliegtuig moest besturen).

Hij vertelde dat hij een filmpje van Tante Es had gehad. In dit filmpje vertelde Tante Es dat haar grootste nachtmerrie waarheid was geworden. Haar zoontje (?) Jules van 53 was namelijk ontvoerd door de mannen die de Steen der Wijzen wilden hebben. Gelukkig had Jules de Steen net op tijd kunnen verstoppen, zodat de slechte mannen de steen niet konden afpakken. Maar nu hadden ze Jules ontvoerd! En Tante Es krijgt Jules alleen terug wanneer zij de Steen der Wijzen had gevonden, die Jules had verstopt.
Omdat Tante Es niet meer zo goed kan lopen, en omdat de Steen alleen gevonden kon worden door kinderen met een zuiver geweten, die graag mensen helpen, had Tante Es besloten om de kabouters en welpen te vragen voor hulp. Uiteraard wilde de kabouters en welpen dit. Hierop kregen ze een puzzel van 6 stukjes (oh nee 5, want de piloot was er eentje verloren onderweg tijdens het vliegen, omdat hij het raampje open had laten staan!).

Toen de kabouters en welpen de stukjes bij elkaar legde, bleek dat dit de kaart van Suriname was! Ze vroegen daarom aan de piloot of ze hen naar Suriname konden vliegen. Gelukkkig ging dit in één keer goed, en door de supersonische T.E.N.T. vliegmachine waren we opeens in Suriname! De piloot vertelde verder dat hij morgen twee vrienden van Jules zou langssturen, die waarschijnlijk wel iets afwisten van de puzzel van Jules.

Omdat het nog niet laat genoeg was volgens de piloot had hij nog wel een echt surinaams spelletje voor ons, het surinaamse zeldzame dierengeluidenspel, wat de kabouters en welpen uiteraard nog even moesten doen om half 10 (!).

Op moment van schrijven is het half 11, en liggen de meeste kabouters en welpen op bed of staan nog onder de douche.

Het was een gezellig, maar wel een warme en vermoeiende dag!

Groetjes van de welpen en kabouterleiding